Jaź
Jaź – Leuciscus idus L. 1758
Ciało jazia jest wydłużone. Głowa niewielka i szeroka zakończona małym otworem gębowym. Łuska drobna cykloidalna (okrągła). Grzbiet jest ciemny, czarnozielony lub czarnoniebieski. Boki jaśniejsze, srebrne lub złotawe. Brzuch jasny biało-żółty. Płetwy pomarańczowe do czerwonych. Zwłaszcza piersiowe, brzuszne i odbytowa. Gdy znajdzie dobre warunki do życia jest rybą szybko rosnącą. Może osiągać masę 6 – 8 kg i dorastać do 70 cm. Jego siedliskiem są przede wszystkim rzeki. W Polsce najliczniej zasiedla dorzecza Wisły i Odry. W Europie występuje na wschód od Renu i na północ od Alp. Jego wschodnią granicą jest rzeka Lena. Najchętniej zajmuje stanowiska o spowolnionym nurcie i piaszczystym, mulistym lub kamienistym dnie. Często występuje w głębokich miejscach, kryjąc się wśród zatopionych korzeni nadbrzeżnych drzew. Mimo iż jest rybą reofilną (prądolubną), możemy spotkać go również w większych jeziorach. Jest często wsiedlany do zbiorników zaporowych. Jaź jest rybą o bardzo zróżnicowanej diecie. Początkowo żeruje stadnie, odżywiając się detrytusem i larwami ochotkowatych. Później zjada glony, rośliny naczyniowe i stawonogami. Nie gardzi mięczakami i małymi rybkami.
Okres rozrodu jazia przypada na przełom kwietnia i maja, gdy woda osiągnie temperaturę 6-8°C. Na miejsce tarła wybiera stanowiska o piaszczystym lub kamienistym dnie i głębokości od 0,3 do 3 m. Jaja przyklejają się do zeszłorocznej roślinności, a także do liści i gałęzi znajdujących się w wodzie.
Wymiar ochronny dla jazia wynosi 25 cm i obowiązuje limit dobowy 10 sztuk. Jaź nie jest objęty okresem ochronnym.
Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.
INDEKS