Świdry, dawny Tarchominek

Dawna nadwiślańska wieś szlachecka na szlaku nadwiślańskim z Warszawy do Jabłonny, w pobliżu Kępy Bródnowskiej na wprost Bielan, między Tarchominem i Żeraniem (Żyraniem) w bliskim sąsiedztwie dawnej karczmy „Piekiełko”. W XVI wieku były wsią półłanowa (ok. 9 ha). Nazwę wieś otrzymała od nazwiska właścicieli Świderskich. Od 2 połowy XVII wieku własność Kamedułówz Bielan, w końcu XVIII wieku odkupiona przez F. Friesego – sekretarza Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na początku XIX wieku wieś Świdry nad Wisłą tworzyło 12 domów z 146 mieszkańcami. W okresie uwłaszczenia istniało tu 17 gospodarstw na 151 morgach (84 ha).

Wieś włączona do dóbr tarchomińskich, do 1951 roku należała do gminy Jabłonna, następnie została przyłączona do Warszawy. W pobliżu dawnej wsi na przełomie XIX i XX wieku powstała kolonia Świdry Nowe (Nowe Świdry, Stare Świdry).