Wały przeciwpowodziowe
Jak wszyscy wiemy, Wisła jest największą polską rzeką, a jej dorzecze obejmuje dwie trzecie powierzchni naszego kraju. Z tego względu wszystkie wezbrania wody na Wiśle są bardzo niebezpieczne. W rejonie Warszawy w czasie wezbrań poziom wody w rzece może podnosić się nawet do 7 m powyżej normalnego stanu. Powstaje zagrożenie dla najniżej położonych części miasta. Dla ich ochrony pobudowano w wielu miejscach wały przeciwpowodziowe. Są to liniowe budowle ziemne, wykonane w formie dobrze zagęszczonych nasypów o dość łagodnych skarpach, posiadające koronę o szerokości co najmniej 3 m.
W granicach Warszawy po stronie prawej typowymi wałami chronione są: Doliny Miedzeszyńska, Środkowo-Praska oraz Golędzinowska, Rajszewska i Jabłonna, a po lewej stronie: Dolina Wilanówki i obszar Siekierki-Śródmieście. Ze zrozumiałych względów konieczne jest utrzymywanie wałów w jak najlepszym stanie. Odpowiada za to i dba o nie Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w Warszawie. Najlepsze zabezpieczenie zapewniają wały dolin Potockiej i Młocińskiej, które są jednocześnie nasypem Wisłostrady.
Żeby pomieścić całą wodę płynącą w Wiśle w okresie powodziowym, dopuszcza się do zalania części terenu przybrzeżnego po obu stronach jej koryta. Dlatego zachowuje się odpowiedni rozstaw wałów, a teren zalewanego „międzywala” nazywa się tarasem zalewowym. Oczywiście, ze względu na to, że wielkie wody zdarzają się dość często, musi on spełniać odpowiednie warunki – być wolny od zabudowy i jakichkolwiek elementów stałych, którym płynąca z dużą prędkością wielka woda mogłaby wyrządzić szkody.
Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.
INDEKS