Bulwar Gdański

Z polecenia prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego, w latach 1935-1939, zbudowano 500-metrowy odcinek kamiennej obudowy rzeki na północ od mostu Kierbedzia (dziś most Śląsko-Dąbrowski). Za budulec posłużył kamień z rozebranego w latach dwudziestych soboru prawosławnego na placu Saskim (dziś plac Józefa Piłsudskiego). Bulwar Gdański był dwupoziomowy. Od strony rzeki wzniesiono masywny mur z granitowych bloków i kamieni, aby woda nie mogła podmywać brzegu. Nad tym murem ułożono chodnik dla spacerowiczów. Następnie zbudowano drugą ścianę obłożoną piaskowcem, a nad nim następny chodnik. Przemieszczanie się spacerowiczów między tymi chodnikami zapewniały schody rozmieszczone co 100 metrów Zbudowany też został parking dla pojazdów. Prestiżową inwestycję prezydenta Stefana Starzyńskiego wykonywani głównie bezrobotni i więźniowie.

Do wybuchu II wojny światowej wykonano 500-metrowy bulwar na wysokości Zamku Królewskiego i Starego Miasta.

Budowę bulwaru upamiętnia wmurowana w ścianę tablica (przy kamiennych schodkach) z napisem: „W roku żałoby narodowej z powodu zgonu wielkiego marszałka Józefa Piłsudskiego, gdy prezydentem Rzeczypospolitej był prof. dr Ignacy Mościcki, generalnym inspektorem sił zbrojnych gen. Edward Rydz-Śmigły, prezesem Rady Ministrów Walery Sławek, ministrem spraw wewnętrznych Marian Kościałkowski-Zyndram, prezydentem miasta Stefan Starzyński, wiceprezydentem działu budownictwa Jan Pohoski, rozpoczęto wznoszenie kamiennych bulwarów nad Wisłą oraz budowę Wybrzeży Gdyńskiego i Gdańskiego (…). Jak informuje tablica, prace rozpoczęto w sierpniu 1935 r. przed Zamkiem Królewskim przy moście Kierbedzia, a odcinek do mostu przy Cytadeli ukończono w roku „194…”. Ostatniej cyfry w dacie nie wykuto. Jednocześnie dzięki przebiciu i wyasfaltowaniu jezdni Wybrzeża Gdańskiego i Gdyńskiego uzyskano dodatkowe połączenie z Żoliborzem.
W latach trzydziestych Bulwar Gdański był najbardziej ulubionym miejscem wypoczynku warszawiaków.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.