Boleń – Aspius aspius L. 1758
Jest jedyną, typowo drapieżną rybą, z rodziny karpiowatych. Ciało bolenia jest wydłużone i niskie, głowa nieco spłaszczona, zakończona dużym, półgórnym otworem gębowym. Dolna jest dłuższa niż górna. Wszystkie płetwy bolenia mają zaostrzone końce. Boleń ma grzbiet koloru stalowoszarego, boki srebrnoszare, brzuch srebrzystobiały. Płetwy piersiowe i brzuszne szare z pomarańczowym lub czerwonym odcieniem. Osiąga masę do 10 kg, chociaż takie okazy spotkać można niezwykle rzadko. Przeciętnie osiąga masę 3 do 5 kg. Boleń jest typowym przedstawicielem ryb reofilnych (prądolubnych). W rzekach przebywa głównie za ostrogami, główkami, w przyspieszeniach nurtu na płytkiej wodzie, lub w tzw. warkoczach (miejscach połączenia prądów wody). Podstawą jego pożywienia są ukleje, młode klenie, płocie i kiełbie. Żerowanie boleni jest bardzo widowiskowe, ponieważ polują blisko powierzchni ich atakom towarzyszy głośny plusk i fontanny rozbryzgującej się wody. Boleń jest często wsiedlany do zbiorników zaporowych, gdzie tworzy liczne i silne populacje. Występuje w rzekach Europy na wschód od Renu. Wschodnią granicą jego występowania jest Ural.

Tarło bolenia przypada na okres od marca do maja. Średnia temperatura wody waha się wtedy od 5° do 12°C. Boleń jest rybą litofilną, co oznacza, że składa ikrę na kamienisto-żwirowe dno. Rozmnaża się w miejscach z szybkim przepływem wody. Głębokość wody na tarliskach wynosi od 0,2 do prawie 3 m.

Przez wędkarzy jest bardzo ceniony. Próby złowienia tej bardzo ostrożnej i płochliwej ryby dostarczają wielu emocji. Mięso bolenia uważane jest za rzadkie, ościste i niezbyt smaczne, dlatego też bolenie z reguły trafiają z powrotem do środowiska. Wymiar ochronny dla bolenia wynosi 40 cm, okres ochronny trwa od 1 stycznia do 30 kwietnia, a dobowy limit połowowy wynosi 3 sztuki.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.