Dzik jest jednym z lepiej znanych dużych ssaków, charakterystycznym mieszkańcem lasów i sąsiadujących z nimi terenów otwartych, a od niedawna – nieoczekiwanym gościem w wielu dzielnicach polskich miast. Aktywny jest najczęściej o zmierzchu i świcie, chociaż żeruje i wędruje także w ciągu dnia. Żywi się rozmaitym pokarmem: kłączami i częściami zielonymi roślin, żołędziami, grzybami, a także drobnymi zwierzętami i padliną. Dziki żyją w stadach zwanych watahami, które mogą liczyć do kilkunastu osobników. W skład watahy wchodzą dorosłe samice (lochy), które przewodzą grupie oraz młode z jednego lub dwu kolejnych lat.

Dziki biegają nadspodziewanie szybko, sprawnie przedzierają się przez zarośla i bagniska. Dobrze też pływają – bez wahania wskakują do Wisły i przeprawiają się na wyspy, gdzie znajdują bezpieczne schronienie i pożywienie. Tutaj rodzą młode i wtedy mogą zachowywać się agresywnie wobec ludzi (np. wędkarzy) wkraczających na ich rewir. Tropy dzików, ze względu nad dużą masę tych zwierząt, odciskają się wyraźnie i w błocie i w piasku i są łatwe do rozpoznania dzięki dodatkowym odbiciom pary mniejszych raciczek (tzw. szpil) z tyłu tropu. Innymi śladami dzików są wydeptane ścieżki, rozryta ziemia (tzw. buchtowiska) podczas poszukiwania pożywienia i miejsca błotnych kąpieli.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.