Zapewne Wisła jest inna, gdy patrzysz pod światło, a inna, gdy patrzysz w przeciwnym kierunku; odmienna rano, w południe, wieczorem.

Pod wieczór, gdy Słońce znajduje się nisko nad horyzontem, kolory Wisły i jej brzegów widziane w blasku promieni słonecznych stają się bardziej „ciepłe”, w porównaniu z ostrymi barwami widzianymi w południe. Rano, zwłaszcza na jesieni i na wiosnę, zalegają nad Wisłą mgły, które spowijają rzekę szaro-białymi smugami. Kolorystyka Wisły jest zależna między innymi od typu pogody, rodzaju chmur, wilgotności powietrza. Wpływ na to mają także: wysokość brzegów i ich pokrycie oraz ekspozycja.

Kolorystyka Wisły i jej brzegów zmienia się w zależności od pory roku. Gdy na jesieni żółkną i czerwienieją liście drzew rosnących nad brzegami rzeki, odbicia w wodzie odzwierciedlają te barwy. Na wiosnę woda przy brzegach Wisły wydaje się żółta lub jasnozielona, a w lecie ciemnozielona, czasem wręcz granatowo-zielona. Białe topole z zielono-szarymi liśćmi sprawiają, że woda w ich pobliżu migocze kolorami: srebrnym i zielonym. Zimą Wisła pod względem barw jest równie interesująca. Śnieg zalegający na jej brzegach i ławicach piaszczystych skrzy się złociście w promieniach słońca, a płynące Wisłą podczas silnych mrozów krążki śryżu, wyglądają jak biała porcelanowa zastawa lśniących talerzy i miseczek sunących po tafli wody.

Kolory Wisły zmieniają się wraz ze zmienną objętością wody, która płynie korytem rzeki: gdy Wisła niesie wody wezbraniowe, rzeka jest mętna, a jej barwa przypomina kolor kawy z mlekiem. Kiedy wody jest mało (niskie przepływy), często w korycie Wisły wyłaniają się piaszczyste, żółte ławice.
Gdy wieje wiatr, który marszczy powierzchnię wody lub powoduje jej silniejsze falowanie, barwy Wisły stają się intensywniejsze, bardziej zróżnicowane.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.