Piskorz – Misgurnus fossilis L. 1758
Ciało piskorza jest mocno wydłużone, walcowate. W przekroju prawie okrągłe, bocznie ścieśnione jedynie w tylnej części. Głowa niewielka zakończona wąskim, dolnym otworem gębowym otoczonym dziesięcioma wąsikami – sześć na szczęce górnej, cztery na szczęce dolnej. Oczy małe, położone wysoko na głowie. Otwór nosowy rurkowaty. Skóra pokryta bardzo drobną łuską, obficie wydziela gęsty śluz. Ubarwienie grzbietu ciemnobrązowe. Boki jaśniejsze, oliwkowożółtego lub brunatnożółtego koloru, z szeroką, biegnącą pośrodku czarnobrązową, długą wstęgą. Powyżej i poniżej wstęgi równoległej – nieco węższe ciemne paski. Strona brzuszna jasna. Płetwy podbarwione pomarańczowo. Głowa, brzuch i płetwy pokryte wieloma ciemnymi kropkami. Piskorz osiąga długość 20–25 cm, maksymalnie 30 cm. Gatunek ten zasiedla wody Europy z wyjątkiem Skandynawii, Wielkiej Brytanii. Nie występuje w zlewni Morza Śródziemnego. Spotykany jest również we wschodniej Azji. Zasiedla wolno płynące i stojące wody, płytkie jeziorka, starorzecza, kanały. Piskorz może występować także w rowach melioracyjnych. W Wiśle można go spotkać w zarośniętych zatoczkach o mulistym dnie. Pokarmem piskorza są przede wszystkim małe bezkręgowce denne. Bardzo ciekawą cechą piskorza jest jego sposób reagowania na zmiany ciśnienia atmosferycznego. Gdy ciśnienie gwałtownie spada, ryba ta podpływa do powierzchni, ustawia się pionowo, głową w górę i chwyta powietrze pyszczkiem. Oddychanie powietrzem atmosferycznym możliwe jest dzięki specjalnej, bogato unaczynionej wyściółki jelita. Po wyjęciu go z wody ryba wydaje charakterystyczny pisk podczas wypuszczania powietrza. Stąd też wzięła się Polska nazwa tego gatunku.

Tarło piskorza ma miejsce od kwietnia do czerwca przy temperaturze wody 16–20°C. Ikra składana jest na roślinach wodnych lub na mulistym dnie.

Piskorz objęty jest ścisłą ochroną gatunkową na mocy ustawy z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną. Został również wpisany do Czerwonej Księgi Zwierząt jako gatunek niższego ryzyka, ale bliski zagrożenia. Znajduje się również na liście gatunkówzwierząt chronionych w ramach Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 – załącznik II Dyrektywy Siedliskowej.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.