Sapa – Abramis sapa Pallas 1811
Sapa jest gatunkiem obcym. Prawdopodobnie przywędrowała do polskich wód kanałem Bug – Prypeć oraz innymi kanałami łączącymi zlewnie Dniepru i Bugu. Stanowi konkurencję pokarmową dla rodzimych gatunków ryb. Ciało sapy jest umiarkowanie wygrzbiecone i mocno wydłużone, bocznie silnie ścieśnione. Głowa niewielka, pysk gruby, tępo zakończony, o dolnym otworze gębowym. Oczy duże. Cechą charakterystyczną w wyglądzie sapy jest bardzo długa płetwa odbytowa, sięgająca nasady ogona. Ubarwienie grzbietu jest ciemnoszare, boki srebrzyste, brzuch biały. Płetwy szare niekiedy z ciemniejszymi krawędziami. Osiąga długość 25-35 cm i masę ciała do 0,5 kg. Zasiedla rzeki wschodniej Europy. Występuje w zlewni Morza Czarnego, Morza Azowskiego i Morza Kaspijskiego. Stwierdzono jej obecność w Dniestrze, Bohu, Dnieprze, Donie, Wołdze i Uralu oraz w ich dopływach. Chętnie zasiedla zbiorniki zaporowe. Pokarmem sapy są przede wszystkim larwy owadów, mięczaki oraz skąposzczety.

Do rozrodu Sapa przystępuje na przełomie kwietnia i maja przy temperaturze wody 10-16°C. Na tarło wypływa na rozlewiska powstałe w wyniku wiosennych przyborów wody. Ikrę składa na zatopionych roślinach oraz gałązkach drzew i krzewów.

Przez wędkarzy łowiona dość często, chociaż przez niektórych bywa mylona z krąpiem. Wymiar ochronny dla sapy wynosi 25 cm, a okres ochronny trwa od 1 kwietnia do 31 maja.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.