Ukleja – Alburnus alburnus L. 1758
Ciało uklei jest smukłe, wydłużone i bocznie ścieśnione. Głowa zakończona otworem gębowym o położeniu półgórnym. Rośnie do niewielkich rozmiarów, osiągając maksymalnie 20 cm długości przy masie ciała 50-60g. Grzbiet uklei ma ciemnozielony kolor niekiedy z ciemnostalowym lub brunatnym połyskiem. Boki srebrzystobiałe, brzuch biały. Płetwy piersiowe, brzuszne i odbytowa może mieć lekko żółte zabarwienie. Grzbietowa i ogonowa jasnoszare. Ukleja zasiedla wody całej środkowej i wschodniej Europy. Występuje w nizinnych rzekach, jeziorach i zbiornikach zaporowych a także w słonawych wodach Bałtyku. Jest bardzo pospolita. Żyje w stadach, tworząc liczne ławice. Żeruje blisko powierzchni. Żywi się głównie planktonem i opadającymi na powierzchnię wody owadami. Ze względu na niewielkie rozmiary często pada ofiarą ryb drapieżnych.

Do rozrodu przystępuje w czerwcu i lipcu, przy temperaturze wody 16-20°C. Na tarło wybiera kamieniste brzegi rzek. Często są to opaski i inne, sztuczne umocnienia brzegów. W jeziorach trze się na granicy wody z lądem, w miejscach wystawionych na falowanie.

Wielu wędkarzy używa uklei jako przynęty na ryby drapieżne. Dobowy limit połowowy wynosi 5 kg.

Ten opis pochodzi z wirtualnego projektu CHODŹ NAD WISŁĘ, który zrealizowała Fundacja Ja Wisła dzięki dofinansowaniu otrzymanemu z Urzędu Miasta St. Warszawy i wpłat z 1% podatku.